Το «Οχι» δεν το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς. Το είπε ολόκληρος ο ελληνικός λαός, διότι ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, οπότε καλόν θα ήτο να μην αναφέρεται το όνομά του ή, και αν αναφέρεται, να μην προβάλλεται υπέρ το δέον. Ο εχθρός δεν ήταν η Ιταλία, αλλά ο φασισμός. Στην Πίνδο δεν πολέμησαν Ελληνες εναντίον Ιταλών, αλλά αντιφασίστες εναντίον φασιστών. Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος ήταν ένας αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως η επανάσταση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών ήταν ταξική επανάσταση. Αφού το «Οχι» το είπε ο λαός, ο οποίος είναι εξ ορισμού αριστερός, το μεγάλο βάρος του πολέμου το ανέλαβαν οι δυνάμεις του ΕΑΜ, το οποίο μπορεί να ιδρύθηκε στη διάρκεια της Κατοχής, όμως ως ιδέα προϋπήρχε της ιδρύσεώς του. Με μπροστάρηδες εννοείται τους κομμουνιστές, τους πιο αντιφασίστες από τους αντιφασίστες. Οσοι δεν ήσαν αριστεροί παρίσταναν πως αντιστέκονται, γιατί τέτοια κουμάσια είναι. Ευτυχώς, τους έπαιρναν είδηση οι κομμουνιστές και τους έβγαζαν από τη μέση. Και επειδή η 28η Οκτωβρίου εντάσσεται στο κεφάλαιο «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», να μην παραλείψετε να πείτε ότι τον κέρδισε η μεγάλη σοβιετική πατρίδα. Οι Αμερικανοί πετάχτηκαν στη μέση για να πατήσουν πόδι στην Ευρώπη, όχι για να νικήσουν τον Χίτλερ. Εξάλλου, μετά πήγαν στην Κορέα και στο Βιετνάμ. Οσο για τους Αγγλους, αυτοί από το 1940 είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν τον Εμφύλιο για να μην έρθει η λαοκρατία.
Ολ’ αυτά μπορεί να σας φαίνονται κάπως τραβηγμένα, όμως, πριν αποφανθείτε, θα ήθελα να αναρωτηθείτε σε πόσες σχολικές αίθουσες της επικρατείας χθες ακούστηκαν τέτοια ή παρόμοια. Θα ήθελα επίσης να αναρωτηθείτε πόσοι από τους εν ενεργεία εκπαιδευτικούς όχι μόνον δεν τα βρίσκουν τραβηγμένα, αλλά πιστεύουν πως αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Πόσοι πιστεύουν πως, όταν αναφέρεσαι στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο και λες πως οι πατεράδες μας πολέμησαν στην Αλβανία για να υπερασπιστούν την πατρίδα τους και όχι γιατί ήσαν αντιφασίστες, απλώς κάνεις εθνικιστική προπαγάνδα; Για να μην πω για την αναφορά στον Μεταξά, η οποία συνιστά ιδιώνυμο αδίκημα.
Πότε και πώς θα απαλλαγούμε από τους ιστορικούς μύθους που οργάνωσε η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς στα χρόνια της μεταπολίτευσης; Στην εκπαίδευση και όχι μόνον. Δεν αρκεί η σημαντική δουλειά των ιστορικών που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Απαιτούνται και πολιτικό θάρρος και αποφασιστικότητα, διότι η υπόθεση δεν αφορά μόνον την ιστορική έρευνα. Αφορά τη συλλογική μας νοοτροπία και συμπεριφορά. Κι όσο κυριαρχούν αυτού του τύπου τα μυθικά στερεότυπα, αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει. Φτάνει να αναρωτηθούμε πόσο αυτοί οι μύθοι επηρεάζουν ακόμη και σήμερα την ιστορική αδράνεια της ελληνικής κοινωνίας.
No comments:
Post a Comment