4 Μαΐου 1912: Οι Ιταλοί αποβιβάζονται στη Ρόδο

Ιταλο-Τουρκικός πόλεμος του 1911. Ιταλικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Ρόδο, Οθωμανική κτήση και καταλαμβάνουν μέσα σε λίγες μέρες όλη τη Δωδεκάνησο

Μπαίνοντας αργοπορημένη στον αγώνα για την απόκτηση αποικιών, ένα πολιτικό μέσο της εποχής για να αποκτήσουν οι ισχυρότερες χώρες πρώτες ύλες απαραίτητες για την βιομηχανική παραγωγή τους, η Ιταλία βρισκόταν σε πόλεμο με την Οθωμανική αυτοκρατορία μετά την αποβίβασή της στην Τριπολίτιδα, που ήταν επαρχία της τελευταίας.
Ο ιταλικός στρατός κατόρθωσε να επικρατήσει γρήγορα στις σημαντικότερες πόλεις και λιμάνια των παραλίων της Τριπολίτιδας, της Κυρηναϊκής και του Φεζάν, αλλά δυσκολευόταν να πετύχει την επικράτηση και στην αχανή ερημική ενδοχώρα, όπου οι τοπικές φυλές σε συνεργασία με κάποιους Οθωμανούς αξιωματικούς οργάνωσαν αντάρτικο.
Για να αναγκάσει την Κωνσταντινούπολη να συναινέσει στο τετελεσμένο, ιταλική ναυτική μοίρα έπλευσε στα ανατολικά και εφάρμοσε αποκλεισμό των Μικρασιατιών παραλίων καταλαμβάνοντας τα Δωδεκάνησα για να τα χρησιμοποιήσουν ως βάση. Η κατάληψη των Δωδεκανήσων πραγματοποιήθηκε μάλλον εύκολα, αφού οι τουρκικές φρουρές βρέθηκαν απομονωμένες και ο συντριπτικά ελληνικός πληθυσμός χαιρέτησε την άφιξη των ομοθρήσκων Ιταλών ως ελευθερωτές. Στις 12 Μαΐου, η τουρκική φρουρά της Ρόδου θα παραδοθεί στον στρατηγό Ameglio συνιστώντας την παράδοση όλης της Δωδεκανήσου.
Ο ιταλικός στόλος θα βομβαρδίσει τα παράλια των Δαρδανελίων και θα σημειώσει νίκες εναντίον σημαντικά πιο αδύναμων ναυτικών δυνάμεων στη Μεσόγειο και στην Ερυθρά θάλασσα. Παρά το αντάρτικο στην Αφρική (στο οποίο συμμετείχαν και φιλόδοξοι Νεότουρκοι αξιωματικοί, με πηγές να αναφέρουν και τον Μουσταφά Κεμάλ), η ιταλική πίεση του ναυτικού αποκλεισμού ήταν εκείνη που έπεισε την Οθωμανική Πύλη να αποφασίσει να συμμορφωθεί.
Τον Οκτώβριο του 1912, συνθήκη θα υπογραφεί στο κάστρο του Ουσί έξω από τη Λωζάννη της Ελβετίας. Η Οθωμανική αυτοκρατορία αποδεχόταν την παραχώρηση των βιλαετίων της Ταραμπλούς (Τρίπολης) και Βεγγάζης στα οποία θα ίσχυε καθεστώς ιταλικής διοικητικής κυριαρχίας αλλά διορισμένοι δικαστικοί και θρησκευτικοί άρχοντες θα υπηρετούσαν ακόμα τα συμφέροντα του σουλτάνου. Σε αντάλλαγμα οι κτήσεις του σουλτάνου στο Αιγαίο θα επιστρέφονταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Ωστόσο, τα Δωδεκάνησα παρέμειναν το διαμάντι της εκστρατείας της Κυρηναϊκής για τους Ιταλούς. Το μεγάλο κόστος του πολέμου και η φτωχή αφρικανική χώρα που αποκτούσαν οι Ιταλοί, τους έκαναν να υποχωρήσουν από το λόγο τους και να μην τα επιστρέψουν στον σουλτάνο.

Διαβάστε περισσότερα:

https://www.ptisidiastima.com/1912-italian-occupation-of-dodecanese/