Είναι όμως έτσι; Κατά την αντίληψή μου, καθόλου.
Η σύγκριση τού σήμερα με τα γεγονότα τού 1922 είναι (πολύ) λανθασμένη. Οι δύο καταστάσεις, παρότι αφορούν στην είσοδο στην ελλαδική επικράτεια πληθυσμών από άλλους τόπους, είναι εντελώς ανόμοιες ως προς τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Η εξήγηση είναι απλή, σαφής και αποστομωτική :
Πρώτα απόλα, οι πληθυσμοί των μεταναστών τού 22 ήταν *αληθινοί* πρόσφυγες εκδιωχθέντες βιαίως από τα σπιτικά τους, εν αντιθέσει με τους νυν που στη συντριπτική τους πλειονοτητα δεν είναι καν πρόσφυγες αλλά *οικειοθελώς μετακινούμενοι τυχοδιώκτες*. Οι πρόσφυγες τού 22 ήταν ουσιαστικά ομοεθνείς, ομόθρησκοι, ομόγλωσσοι, ομοειδούς κουλτούρας και παράδοσης με τους Ελλαδίτες. Επιπλέον, ως επί το πλείστον ήταν υψηλότερου βιοτικού και πολιτισμικού επιπέδου εν σχέσει με τους γηγενείς Έλληνες, μπολιάζοντας εν τέλει θετικά με παραγωγικό σφρίγος και νέες αξίες τον τότε κοινωνικό ιστό τού τόπου μας.
Μία άλλη, εξόχως σημαντική, διαφορά είναι ότι ο αριθμός των μικρασιατών προσφύγων ήταν πεπερασμένος και, συγκριτικά, πολύ μικρός.
Αντιθέτως, οι σύγχρονοι δυνητικοί έποικοι της Ελλάδος και Ευρώπης αριθμούν αρκετές *εκατοντάδες εκατομμύρια*. Είναι δε άνθρωποι που ως επί το πλείστον εμφορούνται από αρνητικές αξίες, υποπολιτισμό, επεκτατική-επιθετική θρησκεία που όχι μόνο δεν ανέχεται τη διαφορετικότητα αλλά επιπροσθέτως την πολεμά με κάθε μέσον, όντες απρόθυμοι (έως μη ίκανοι) να ενσωματωθούν στο δυτικό πρότυπο συλλογικής ζωής και ευνομίας.
Η "ανθρωπιστική, συναισθηματικής βάσεως, προσέγγιση" την οποία υιοθετούν πολλοί Έλληνες, εκπηγάζει από ένα εσφαλμένο σημείο εκκίνησης για εκτίμηση καταστάσεως, η οποία οφείλεται σε μεροληπτικά ελλιπή συλλογή των δεδομένων προς εξέταση. Αυτή η μονομερής προσέγγιση τούς παρασύρει σε μία ανεξέταστα βιαστική και πολωμένη ανάγνωση του τιτάνιου αυτού προβλήματος, περιορίζοντας το πεδίο εξέτασης μόνο στο στενό εύρος μιας απλοϊκής ηθικής, αφήνοντας έτσι εκτός πεδίου άλλες πολύ κρισιμότερης σημασίας παραμέτρους .
Ως καθαρά συναισθηματική (συχνά δε και ιδεολογικά πολωμένη) ανάγνωση, δεν ενθαρρύνει την ορθολογική ανάλυση τού προβλήματος και την προβολή των συνεπειών του σε έκταση και βάθος χρόνου. Το αποτέλεσμα είναι να παραμένουν συσκοτισμένες στην αφάνεια όλες οι - πολύ δυσμενείς για τον τόπο μας- καταστροφικές συνέπειες που ο ανεξέλεγκτος αυτός εποικισμός θα επιφέρει σε δεύτερο χρόνο.
Και όπως συνήθως συμβαίνει με τα γενικευμένης έκτασης εν εξελίξει κοινωνικά φαινόμενα, τα τελικά τους αποτελέσματα και οι δευτερογενείς συνέπειές τους δεν είναι ευκόλως ορατά σε έγκαιρο χρόνο, παρά μόνο όταν πια είναι πολύ αργά για να μπορέσουν να αποτραπούν ή να αντιστραφούν.
Διαβάστε περισσότερα:
No comments:
Post a Comment