Γράφει ο Φίλιππος Ηλιάκης
Σήμερα συμπληρώνονται 13 χρόνια από τον τραγικό χαμό του σμηναγού κατά την εκτέλεση στο ακέραιο του καθήκοντος και των εντολών που είχε.
Στην ιστορία πάντα υπάρχει το ερώτημα για ένα τετελεσμένο γεγονός, γιατί έγινε όπως έγινε και ποια είναι η εξήγησή του. Το συγκεκριμένο είναι πολύ πρόσφατο γεγονός. Εκτός του Κώστα, όλοι οι πρωταγωνιστές (πολιτική, στρατιωτική ηγεσία και στελέχη με ενεργή ανάμειξη και ρόλο εκείνη την περίοδο), ευρίσκονται στη ζωή. Μπορούν εάν το θελήσουν να δώσουν απάντηση στο ερώτημα: Πώς φτάσαμε σε αυτή την εθνική τραγωδία;
Δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, ήταν η καλά σχεδιασμένη ολοκλήρωση της ασυνήθιστα βίαιης έντασης στο Αιγαίο το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα από την τουρκική ηγεσία και η ώθησή της στο «κόκκινο» εκείνη την ημέρα. Τα μηνύματα από τις προκλήσεις και κυρίως τον τρόπο που τις εκτελούσαν εκείνη την περίοδο στο Αιγαίο ήταν σαφή και προφανώς γνωστά στους θεσμικά αρμόδιους. Όφειλαν να αντιδράσουν έγκαιρα εφόσον ήταν φανερό το τι επεδίωκε η τουρκική ηγεσία και το τι θα επακολουθούσε.
Η σιωπή αφήνει ανοικτό πεδίο σε μυθοπλάστες και επιτρέπει κάθε λογής παρερμηνείες (π.χ. ανταλλαγή πυραύλων, διεθνής εναέριος χώρος κ.λπ.), ενώ παράλληλα βοηθά αυτούς που -για ευνόητους λόγους- δεν θέλουν περαιτέρω συζήτηση για την μεθοδευμένη ένταση και γεγονότα αυτής της περιόδου από την Τουρκία.
Ο σμηναγός (Ι) Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 15 Αυγούστου 1970. Ήταν ο μικρότερος από τους 4 γιους του Γιάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη. Σεμνός, χαμηλών τόνων και ψύχραιμος, κάτω από όλες τις συνθήκες, έχοντας από μικρός αγάπη για το αεροπλάνο, πετυχαίνει το 1989 την είσοδό του στη Σχολή Ικάρων, την οποία είχε μόνη επιλογή στο Μηχανογραφικό του.
Ορκίζεται ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν, τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού, την αγαπημένη του «Αλεπού», στα αεροσκάφη Α7 Corsair.
No comments:
Post a Comment