Ένα πρωινό του 1933, ξαφνικά, σε μια στιγμή, τα τμήματα που βρίσκονται και από τις δύο πλευρές του παραπάνω ρήγματος (κόκκινη διακεκομμένη γραμμή) του δίαυλου Κω-Νισύρου, κινήθηκαν με σφοδρότητα και ακολούθησαν τη φορά που δείχνουν τα κόκκινα βέλη. Το ημερολόγιο έλεγε Κυριακή του Θωμά και εορτή του Αγίου Γεωργίου, μια ξεχωριστή ημέρα. Η ώρα ήταν 8.05, πολλοί από τους κατοίκους κατευθύνονταν προς τις εκκλησίες, ενώ άλλοι ήδη παρακολουθούσαν την Θεία λειτουργία. Ευτυχώς οι περισσότεροι δε βρίσκονταν στα σπίτια τους ή δεν κοιμούνταν. Ένας ξαφνικός σεισμός σημειώνεται το πρωί. Ήταν μία σεισμική δόνηση έντονη και εκτεταμένη. Τα 25 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά να αλλάξουν και να μετατρέψουν την πόλη της Κω σε ένα σωρό από ερείπια. Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική. Ο απολογισμός ήταν 178 νεκροί εκ των οποίων σχεδόν οι μισοί ήταν παιδιά και εκατοντάδες οι σοβαρά τραυματίες. Μεταξύ των νεκρών, κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του, θα βρει τραγικό θάνατο, πάμφτωχος και τυφλός, ένας από τους μεγαλύτερους εραστές της Κωακής φύσης, ο Ιάκωβος Ζαράφτης. Εκατοντάδες τραυματίες μεταφέρονται με πολεμικά πλοία στη Ρόδο και τη Λέρο για να νοσηλευθούν στα εκεί νοσοκομεία.
No comments:
Post a Comment